அம்மிணி அன்போட குப்புனு

To: அம்மிணி@ஜி​மெயில்.காம்

அன்னைக்கு நீ 7அப் கேட்டப்ப நான் போகமுடியாதுன்னு சொன்னேன். நீ திரும்ப திரும்ப கேட்டே. நானும் முடியாதுன்னு சொல்லிட்டு கம்ப்யூட்டரை பாக்க ஆரம்பிச்சிட்டேன். இருந்தாலும் மனசு கேக்கலே. போயி வாங்கிட்டு வந்து கொடுத்துருவோம்னு கெளம்பிட்டேன். அப்ப நான் வெறும் பெர்முடாஸ் மட்டும்தான் ​போட்டிருந்தேன். அது வேற சரியான லூஸு பெர்முடாஸ். தலைக்கு நிறைய எண்ணெய் வச்சு நீதான் மஸாஜ் பண்ணி விட்டிருந்தே. முடியெல்லாம் கோணல் மாணலா தூக்கிட்டு நிக்குது. மூஞ்சில எண்ணெய் வழியல் வேற.

பரவாயில்ல, நைட் நேரந்தானே பக்கத்திலதானேன்னு வாங்க போனேன். நம்ம வீட்டுக் கடை பூட்டியிருந்தது. சரி, ஐஸ்க்ரீம் ஆண்டி கடை பக்கம்தானே, அப்படியே போயி வாங்கிட்டு வந்திருவோம்னு போனா அதுவும் பூட்டிக்கிடக்கு. பேசாம வீட்டுக்கே போயிடலாமான்னு நெனச்சேன். இருந்தும் ஏதோ ஒரு உந்துதல். மெயின் ரோடு ஜுஸ் கடையில கண்டிப்பா இருக்கும், வாங்கிட்டே வந்துடலாம்னு கெளம்பினேன். லூஸ் பெர்முடாஸோட எப்படி போறது? அங்க வேற கூட்டமா இருப்பாங்களேன்னு பலதயும் யோசிச்சுகிட்டு, பெர்முடாஸ் பாக்கெட்ஸ்ல கைய விட்டு லைட்டா தூக்குனாப்ல புடிச்சுக்கிட்டே ஜுஸ் கடைக்கு போயிட்டேன்.

போயி, 7அப் கொடி-ன்னு கேட்டா, அங்க இருக்கிறவன்.. நிதானமா ஜுஸ் போட்டு, வெளியில சேர்ல உக்காந்திருக்கிறவங்களுக்கு கொடுத்துட்டு வந்து... என்ன வேணும்னு கேட்கிறான். பெர்முடாஸ் பாக்கெட்ல இருந்து கைய வெளிய எடுக்காம 7 அப் கொடின்னு திரும்பவும் கேட்டேன். கடையில அப்ப நல்ல கூட்டம். ​பொண்ணுங்க வேற உக்காந்திருக்காங்க. நான் ஒருத்தன் தான் இந்த மாதிரி தலைவிரி கோலமா, எண்ணெய் வழிய, லூஸ் பெர்முடாஸோட நிக்கிறேன்.

அப்புறம் ஏன் இவன் 7அப் வாங்காம வந்தான்னுதானே நினைக்கிறே? சொல்றேன்.

கடைக்காரன் ப்ரிட்ஜ்ல இருந்து அரை லிட்டர் 7அப் எடுத்துக் கொடுத்தான். லைட் கூலிங்தான். கையில 25 ரூபா இருந்தது. பாட்டில் விலை ரூ.20ன்னு போட்டிருந்தது. சரின்னுட்டு 20 ரூபாய அவன்கிட்ட கொடுத்துட்டு பாட்டிலை எடுத்துட்டு திரும்பினேன். கடைக்காரன் என்னைக் கூப்பிட்டு "இன்னு 2 ரூபா கொட்றி" அப்பிடின்னா. நான் பாட்டில் போட்டிருக்கிற ரேட்டைக் காமிச்சு "யாக்கே?" ன்னு கேட்டேன். அவன் ப்ரிட்ஜ், கரெண்ட் சார்ஜ் ​ரேட்டெல்லாம் சேத்து 22ரூபாய்ங்கிறான். எனக்கு கடுப்பாயிடுச்சு. "ஓகே. கூலிங் பேடா. வார்ம் கொடி" ன்னு ​கேட்டேன். அதுக்கு கடைக்காரன் "வார்ம் 7அப் இல்லா" அப்படின்னுட்டான். கடையில ஜுஸ் குடிக்கிறவங்க எல்லாம் என்னையவே பாக்க ஆரம்பிச்சிட்டாங்க. ஞாயிற்றுகிழமை, ஏதாவது சண்டை ஏதும் நடக்குமான்னு பாத்திருப்பாங்க போல.

எனக்கு 2 ரூபாய் அநியாயத்துக்கு கொடுக்க பிடிக்கலே. அது ஒரு ஏமாத்து வேலைன்னு தோணுது. சரி விடுன்னுட்டு, திரும்பவும் பெர்முடாஸ் பாக்கெட்ல கைய விட்டுக்கிட்டு, எதுவும் வாங்காம வீட்டுக்கு நடக்க ஆரம்பிச்சிட்டேன். அப்பயும் சிவானந்தா சர்க்கிள்ட்ட போயி ஒரு 7அப் வாங்கிட்டு வந்துடலாம்னு ​நெனச்சேன். லூஸ் பெர்முடாஸ விட அலங்கோலமா தூக்கிட்டு நிக்கிற முடிதான் என்னை ​போக வேணாம்னு தடுத்திருச்சு. அதவிட முக்கியமா, அந்தக் கடையிலயும் இந்த மாதிரிதான் 2 ரூபாய் எக்ஸ்ட்ரா கேட்டு ஏமாத்துவாங்கன்னு தோணிருச்சு. ​

இவ்வளவு தூரம் பெர்முடாஸோட, எண்ணெய் தலையோட வந்து, எதுவும் வாங்காம போறோங்கிற ஏமாற்றமும்...... ஒரு 7அப் ப்ரிட்ஜ்ல வெச்சிருக்கிறதுக்கு, கரண்ட் பில் 2 ரூபாய்ன்னு ​கொள்ளையடிக்கிறாங்களேங்கிற ஆத்திரமும் சேர்ந்துதான்....... நான் அன்னிக்கு உங்கிட்ட எரிஞ்சு விழ ​வேண்டியதா போச்சு. மோசமாவும் நடந்துக்கிட்டேன். அது என் தப்புதான்.

உன்கிட்ட சண்டை போட்டு முடிச்சதும் நான் பண்ணின காரியம் பெப்ஸிகோ (7அப் தயாரிக்கிறவங்க) கம்​பெனிக்கு இப்படி ரெண்டு ரூபாய் எக்ஸ்ட்ராவா வசூல் பண்றாங்கன்னு மெயில் பண்ணிட்டேன்.

உங்கிட்ட அப்பவே சமாதானம் பேசியிருக்கலாம்.. ஆனா சமாதானம் பேசப் போயி அது உன்னை இன்னும் ​டென்ஷனாக்கிடுமோன்னு கம்முன்னு அமைதியா இருந்துட்டேன்.

சரி.. இந்த கோபத்தை என்னதான் பண்றது? எனக்குத் தெரியலே. போன்னு தூர தள்ளிவிட்டாலும் கூடவே வருது கோபம். கோபம் மேலயும் எனக்குக் கோபமா வருது.

புருஷன்-பொண்டாட்டி உறவு விட்டுக் கொடுத்து நடக்கிறதில மட்டும் கிடையாது. விட்டுக்​கொடுக்கிற மாதிரியான சூழ்நிலை வராம பாத்திருக்கிறதிலயும் இருக்கு. ஆனா அது எப்பயும் முடியற காரியமா தெரியலே.

என்ன பண்றதுன்னு தெரியலே.

இப்படிக்கு,

குப்புனு@ஜி​மெயில்.காம்

டிஸ்கி:

உண்மையாகவே அம்மிணிக்கு எழுதிய ஒரு ஈமெயில் இதுங்க. சில வரிகளை நீக்கியதைத் தவிர எதுவும் திருத்தம் செய்யாததுங்க. தாகங்கள் தீர்வதில்​லை.. பாட்டில்களும் தீர்ப்பதில்​லை. ​சொல்லாத தாகத்​தைவிட தீராத தாகம்தான் ​ரொம்ப உசத்தி காதலில். இல்லிங்களா? வாலன்​டைன்ஸ் ​டே வாழ்த்துங்க!